Beschermd sinds 1957, vormen 5.000 hectare open veengebieden in de Hoge Venen niet alleen het oudste natuurreservaat van Wallonië, ze zijn met stip ook het meest bekende natuurgebied ten zuiden van de taalgrens. Terwijl toponiemen als Signal de Botrange en Baraque Michel als verplichte kennis gebeiteld zitten in de eindtermen van het onderwijs, omvatten de 67.000 hectare bossen en venen van het nog veel grotere Natuurpark Hoge Venen-Eifel ook tal van minder bekende plaatsen en natuurgebieden. Qua schoonheid en ecologische waarde moeten die vaak niet onderdoen voor de alom bekende toeristische topbestemmingen.

Onze vaste stek:

Zum Goldhahn

Zum Bahndamm 2
4770 MONTENAU (Amel)
hendrik@zumgoldhahn.be

Het schilderachtige Zum Goldhahn ligt vlak bij de Hoge Venen en wordt omgeven door prachtige natuur. Dit hotel biedt authentieke gastvrijheid en een comfortabel verblijf met een intieme sfeer. De ruime kamers hebben een eigen badkamer. Het restaurant verzorgt een traditioneel menu met regionale gerechten die alle met uiterste zorg worden bereid. Natuurliefhebbers vinden direct voor de deur een scala aan activiteiten en een overvloed aan wandel-, fiets- en skiroutes. Het Duits-Belgische Natuurpark is een ideale bestemming voor daguitstapjes en u kunt ook leuke culturele en thematische excursies in de directe omgeving maken.

Het plateau van de Hoge Venen is één van de laatste stukken wildernis in onze streken. Het ligt in en rondom de vierhoek Eupen-Monschau-Malmedy-Spa. De kern van het gebied is een bergrug van oude leisteen, met toppen tot 694 meter boven zeeniveau, meteen het hoogst gelegen deel van de hele Benelux. Op de schrale, moeilijk waterdoorlatende bodem vormden zich 10.000 jaar geleden – na de laatste ijstijd – de eerste hoogvenen.

Op de flanken van het hoogplateau liggen dorpen en kleine steden, maar de kern van het gebied, zo groot als een halve provincie, is behoorlijk ongerept, zonder bewoning of sporen van landbouw. In het desolate oerlandschap bovenop het plateau overheersen de weidsheid en de rauwe leegte, zeker in de winter. Een ruige omgeving, maar een droom voor echte wandelaars en natuurgenieters!

De Hoge Venen zijn ongetwijfeld één van de meest ongerepte stukjes natuur van de Ardennen en de Eifel. Door het strenge klimaat van deze streek, de hevige neerslag, de lange koude winters en een lage gemiddelde temperatuur (6,1°) zijn uiterst zeldzame plantensoorten uit Noord-Europa, de bergstreken en het atlantische gebied hier behouden gebleven.  

Het huidige veenlandschap is grotendeels ontstaan onder invloed van de mens. De oude landbouw- en veeteeltpraktijken, zoals het weiden, het bestrijden van kreupelhout, het binnenhalen van hooi en de ontginning van turf hebben geleid tot de vorming van open ruimten. Tot in de middeleeuwen daarentegen waren de Hoge Venen nog voor 90% bebost. Vanaf omstreeks 1840 (in de Pruisische periode) werd heel wat heideland herbeplant met sparren.